วันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๓๑ เวลา ๑๗.๑๐ น. อาตมานอนภาวนาไปได้ไม่ถึง ๒ นาที ก็เห็นขาหญิงสาวสองคนเดินมา เห็นเพียงขาผิวขาวนวลเรียบไม่ย่นไม่มีตำหนิเนื้อเต็ม ลักษณะทรวดทรงงามมาก เมื่อเธอทั้งสองนั่งลงใกล้ๆ ก็เห็นร่างกายทั้งหมดของเธอสวยเรียบๆ จริงๆ ผิวหาที่ตำหนิไม่ได้เลย ส่วนของร่างกายเหมาะสมได้สัดส่วนมากอิ่มทั้งตัวและหน้า อาตมาถามเธอว่า “เธอมาเฝ้าเพื่อความปลอดภัยหรือ” เธอตอบว่า “ใช่” ถามเธอว่า “อยู่ชั้นไหน” เธอตอบว่า “ชั้นปรนิมมิตวสวัตตีเจ้าค่ะ” นางฟ้าสวรรค์ชั้นนี้สวยจริงๆ อาตมาเห็นเธอ ๒ คนนี้แล้วรู้สึกว่าความสวยของสาวในโลกมนุษย์แห้งหมด ภาพที่เห็นนี้แลเห็นเป็นเหมือนเนื้ออย่างคนธรรมดา ถามว่า “ใครเป็นหัวหน้าส่งเธอมา” เธอตอบว่า “เธอเป็นเทพธิดาของท่านพัวหรือท่านอุบล” เป็นชื่อเมื่ออยู่เมืองมนุษย์ ท่านผู้นี้เป็นน้องสาวคนเล็กของอาตมา ท่านตายเมื่ออายุ ๔ ปี ท่านเป็นนักบุญ ชอบให้ทาน ชอบฟังเทศน์ และชอบภาวนาตั้งแต่ยังพูดไม่ชัด เธอทั้งสองบอกว่า “ท่านพัวเป็นเหมือนมารดา เพราะเธอไปเกิดบนตักของท่าน”
อาตมาจึงบอกเธอว่า “ขอบใจลูกรักที่เมตตาพ่อ เพราะพ่อแก่และป่วย ผีหรือไสยศาสตร์อาจทำร้ายได้ เมื่อลูกมาช่วยระวังให้ความปลอดภัยจากสองประการก็มิได้มีแน่นอน” เธอบอกว่า “เธอเป็นหลานเพราะท่านพัวเป็นน้องสาว เธอต้องเรียกอาตมาว่าลุง” จึงบอกเธอว่า “ไม่จำเป็นเพราะคำว่าหลานห่างไปจากความรู้สึก ถ้าลูกจะมีความใกล้ชิดมาก” เธอทั้งสองดีใจมากก้มลงกราบ พอดีท่านย่ามา อาตมาได้ปรารภกับท่านว่า “นางฟ้าชั้นปรนิมมิตวสวัตตีนี่สวยงามมาก ทำเอานางฟ้าชั้นดาวดึงส์ซีดเลย” ท่านย่ายอมรับว่าจริง อาตมาถามถึงการทำบุญของเธอว่า “ทำบุญอะไรจึงมีบุญอย่างนี้” เธอบอกว่า “ชอบก่อสร้าง ชอบบูชาพระ รักพระพุทธรูปมาก พระองค์ใหญ่ๆ (พระประธาน) จิตเกาะตลอดเวลา (เป็นฌาน) มีศีลและกรรมบถ ๑๐ ครบถ้วน” และท่านบอกว่า “การที่อาตมาสร้างวัดอย่างนี้และตั้งใจสร้างปล่อย ไม่ติดวัด เทวดาและพรหมชอบมาก ท่านมาร่วมเป็นไวยาวัจกรมาก ช่วยด้านที่ไม่เห็นตัว เพราะได้ต่อบารมีกันทั่วไป โดยเฉพาะงานเจริญภาวนาอีกอย่างหนึ่งที่ท่านชอบกันมาก จึงมาช่วยกันมาก” เมื่อเธอกล่าวจบท่านย่าถามว่า “ท่านพัวไม่มาหรือ” พอท่านย่ากล่าวจบ ท่านพัวมาถึงพอดี ท่านพัวมาในรูปนางฟ้ามีชฎา สองสาวที่คุยกันอยู่เดิมเธอมีเนื้อมีหนังเหมือนคนก็เลยเป็นนางฟ้าไปด้วย สวยกว่ารูปเดิมมากเครื่องประดับแพรวพราว..”
